Teni nâr-ı beyza..

Ateşin içinden sıyrılmış gibi geliyordu,

Ve saçlarından damlıyordu aşk..

İnce bilekleri kıvrandıkça suyun teninde,

Yasemin tütsüsünü andıran rayiha..

Parmak uçlarında tutkunun mührü,

Sesinde bengi su çağlaması

Gözlerinde kör eden ışığıyla

Ateşin içinden sıyrılmış geliyordu..

Teni nâr-ı beyza..

"Teni nâr-ı beyza..."

Son noktasını da koyup, yaslandı sandalyesine.. Gözlerini denize dikti.. Yakamozluydu bu gece deniz.. Düşündü? Hangisi daha güzeldi acaba : Mehtap mı ? Yoksa yakamozlar mı ? Yakamozları seçti içinden.. Denizin yüzeyinde oynaşan gümüş sikkeleri seyre daldı.. Havada sarhoş eden bir esinti ... Gözlerini kapattı.. "Teni nâr-ı beyza..." diye tekrarladı içinden.. Olabilir miydi?

......

Elindeki ki kağıtlar birden bire tutuşuvermişti.. Kelimelerin gücü olabilir miydi bu.. Deniz çalkalandı, bir kaç saniyeliğine.. Ve karanlık, gökten mi indiği, yoksa yerden mi yükseldiği belli olmayan bir şimşekle parçalandı..

Tam karşısındaydı.. Yaratıldığı haliyle öylece karşısındaydı.. Kelimelerinde aradığı "şey" karşısındaydı işte... İlk anın şaşkınlığını üzerinden atıp sordu : Kimsin sen?

"Çağırdığın"diye yanıtladı gelen..

Başını gök yüzüne kaldırdı .. "Oyun oynuyorsun benimle, aklımı sınıyorsun bir kez daha.."

Derin bir nefes aldı..Kaybolmuş olmasını umud ederek indirdi bakışlarını.. Hala karşısındaydı.. Dokunabileceği kadar yakın, dokunmaya korkacağı kadar uzak..

Öylece durup birbirlerine baktılar.. Gelen , zamanın olmadığı bahçeleri anlatıyordu sürekli..Ve sesindeki davet, karşı konulması mümkün olmayan bir efsundu sanki..Saatlerce anlattı.. Saatlerce vaadetti.. Çağıranın, bildiği ,bilmediği, istediği, istediğini bile bilmediği herşeyi vaad etti..

Sözün bittiği noktada, bir küçük adımla sokuldu.. "Gel" dedi.. Yada "Al beni..."

Soluğunun titreyişiyle titredi adam.. "Hayır" dedi.."Henüz değil,ne zaman bilmiyorum ama daha değil, şimdi değil.. Belki hiç.. Ama şimdi degil.."

Ateşin içinden sıyrılıp gelen sustu.. Hiç bir şey söylemedi bir daha.. Sadece yaklaştı.. Nefesini adamın nefesine kattı.. Birden devasa bir alev topunun içine düşüverdiler.. Ateşi ile çevreledi adamı.. Mekan dondu, zaman durdu.. AN vardı.. AN, yaşanANdı.. İfadesi mümkün olmayan.. İkinin tek olduğu bir tek AN.. Göğün secdesi, denizin kıyam duruşu.. Yok oluşu var olan herşeyin.. Ve varlığın bile yeniden var olduğu o an...

Ezelle ebed arasında tek bir ANdı hepsi..

Ve ANı yaşadılar...

......

Masanın üzerinden savrulan kağıtlardan birinin yüzüne değmesi ile uyandı..

Rüyaymış diye geçirdi içinden..

Sol omuzunun üzerinde bir sızı hissetti.. Başını çevirip baktı, bir küçük taze yanık pembeliği...

Olabilir miydi?

Şiirini yazdığı not kağıdını aradı.. Yarısı yanmış kağıdın üzerinde okunabilen tek bir mısra kalmıştı..

"Teni nâr-ı beyza..."