can/avar..

Bir bir kilitleyip çıkıyorum kapıları.. Birer birer uzaklaşıyorum kendimden.. Her kapının ardında benlerden birini bırakıyorum.. Bir parçası kemirilmiş, parçalanmış bir BEN.. Her kapattığım kapının önünde eksilen bir ben kalıyorum..

Oysa..

Sınırsız, hesapsız, kuralsız sevmeye koşuyordum..Geçmişe dair hiç bir alacağımı size ödetmeye çalışmadan.. Sarılmaya açılmıştı kollarım.. Kollarım , şimdi kendi boğazıma dolanıyor sinsice.. Sinsice bir yılan olup, boğacak beni kollarım bunu biliyorum..

Sırtımı duvara yaslayayarak yaşayamam demiştim bir defasında.. Sırtımdan akan kana rağmen bunu diyebilmiştim.. Ama ,usul usul kesilen yerlerimden içime karışan bu zehri hesaba katmamıştım.. Ben, hiç bir şeyi hesaba katamamıştım.. Ben hesap yapamamıştım.. Yapmamıştım..

İnandığım, güvendiğim , en kutsal kelimelerimle isim verirken bile içimin titrediği ne varsa, zalimce, haince, kahpece çekip aldınız.. Tırnaklarımı söker gibi söküp götürdünüz bütün iyi niyetlerimi.. Öyle bir gidiş gittiniz ki.. Ardınızdan tebessümle anılıp, özlenecek bir tek güzel şey bırakmadınız.. Sormuyorum bile bunu neden yaptığınızı.. Çünkü bundan başkasını bilmiyordunuz ki.. Almak, kullanmak, tüketmek ve sonra onu öylece bir posa misali ortada bırakıp, yeni alımlar, yeni kullanımlar, yeni tüketimler peşinde koşmak..

Üretmeyi bilmiyordunuz ki.. Sevmeyi.. severek çoğalmayı, çoğlatmayı bilmiyordunuz ki..

Okuduğunuz üç beş kitap ezberi acılarınız, üç beş şiir benzeri sevdalarınız vardı.. Kendinize ait duygular bile yaratamadınız..

En büyük kötülüğü masumlara yaptınız.. Şimdi masumların da canı yanıyor biliyorum.. Masumları da kapılarımdan içeri almıyorum artık.. Korkuyorum..

Bir bir kilitleyip çıkıyorum kapıları.. Birer birer uzaklaşıyorum kendimden.. Her kapının ardında benlerden birini bırakıyorum.. Bir parçası kemirilmiş, parçalanmış bir BEN.. Her kapattığım kapının önünde eksilen bir ben kalıyorum..

Kapının önünde sevgisi ölüme kesen bir canavara dönüşüyorum...