Kibrin efsunlu kollarından kurtuluyorum yavaşça..
Hatalar ve pişmanlıklar..
Gözlerimi akıtana kadar ağlamak..
Kör olmak..
Ve sonra...
Görmek aslında HİÇten ibaret olduğumu..
Bir tay adımı gibi ürkek ve titrek..
Adım atmak
Kendi insan(lığ)ıma..
Günahlarıma tutunarak..
gün/gece=x/y x,y elamandır karmaşık sayılar x y'den çok küçüktür.
YanıtlaSilKolay gelsin
:)
yine de gülmek lazım
güneşli günlere...
''Acıdan geçtim güzelleştim'' diyor Murat Yılmazyıldırım...
YanıtlaSilKibir, gurur, nefret, kin ve insana özel bütün, sonradan acı veren bu duygulardan geçmeden aslını yakalamak kolay değil. Bi acıdan geçmek lazım, geçmek için dönüp aynaya bakmak lazım. Tabi sorgulanır zamanla, farkında olmadan yaşayanlar mı daha mutlu, ben mi diye. aldanmamak lazım aslolanı bulmak için.
Bu sabah yatağımın kenarında
YanıtlaSilBütün günahlarımın silindiğini gösteren
Bir işaret buldum:
Kayık şeklinde bir leğenin içinde
yüzen bahar dalları...
Ah evet, uzak okuyucu,
Günahların hatırlanmadığı bir yer olmalıydı
bizim için...
Lale Müldür
sevgili Göknur, blogunu sadece davetlilere açık hale getirmişsin :) Neden diye sormuyorum.. Hani devet edilirsek davete zevkle icabet ederiz.. Bilesin istedim..
YanıtlaSil