ANLAmsız bir yazı..

Beni ANLAmanızı bekliyor değilim..

ANLAmak, ANLAtmak,ANLAşılmak gibi eylemlerin beyhûde bir gayret olduğunu biliyorum..

Bir birimize söylediğimiz en masum yalan :SENİ ANLIYORUM..

Bir birimizden duymak için neredeyse yalvardığımız, yalan olduğunu bildiğimiz halde yine de avuntusuyla kendimizi sarıp sarmaladığımız cümle..

Yalnız olmadığımızı düşünmenin, sanmanın, kendi kendini kandırmanın en kolay yolu..

Acizce..

Aciz olmaktan nefret ediyorum..

Aciz olduğumu düşündüğüm zamanlar için de kendimden nefret ediyorum..

Beni ANLAma!

ANLAma beni !

Sanki ANLA desem anlayabilecekmişsin gibi..

Hep söylerim, bilenlere gına gelmiştir bunu duymaktan belki de..

Umurumda bile değil..

YANMAK VE YANGINI KARTPOSTALDAN SEYRETMEK ARASINDAKİ FARK...

İşte birbirimize olan yakınlığımızın zirvesi bu.. Bu kadar..

O da eğer, yangınımızın resmini gösterebilecek yakın bulabilmişsek birbirimizi..

Bacağı kırılmış biri, kolunuzun kırılnca ne kadar acıyabileceğini anlayamaz.. Sadece kendi çektiği acıdan yola çıkarak, çekebileceğiniz acı hakkında fikir yürütebilir.. Hatta kolu kırılmış bile olsa, sizi tam olarak anlamasını beklemeniz saçmalıktır.. Acı eşiği farklı insanların, aynı kırık yüzünden hissedebildikleri acı da farklıdır çünkü..

Duyularımızla algıladığımız "aynı"lıklardaki "farklı"laşma hep bu farklı eşiklerden kaynaklanır..

Madde dünyamızda bile bunca uzaklık varken, mana dünyalarımızı ANLAyabileceğimizi düşünmek, hayalden öte ahmaklıktır..

Ve biz ısrarla, bu ahmakça istek uğruna kendimizi parçalar dururuz.. ANLAmak istediğimiz insanı ANLAyamamak bir eksiklikmiş gibi kendimizi hırpalarız bu yüzden..

Oysa ...

Dedim ya boşuna bir gayret.. Kendini bile ANLAyabilmekten aciz biri kimi ve nasıl ANLAyabilir ki..

Binlerce sorum var, kendime sorduğum.. Bir çoğunun cevabını bilmiyorum üstelik.. Kendimi ANLAyamıyorum.. ANLAtamıyorum..Ve bu ANLAtamayışın ifade aczi olmadığını da biliyorum..

Hale bak..

Yazı yazıyorum..

Sebep?

İnsanların birbirini ANLAyamayacağını ANLAtmak için..

Adama demezler mi ; "bu ne yaman çelişki annem" diye..

Demezler.. Diyemezler artık, ben onlar demeden dedim çünkü..

Saçmalıyorum..

Dağılıyorum..

Zihnim karma karışık..

Kendimi ANLAmak yolundaki bütün gayretlerim boşa çıkıyor..

Çözmeye çalıştıkça dolaşan bir yumağa dönüşüyorum..

ANLAmıyorum..

ANLAtamıyorum..

Ama sen.. Yine de ANLA...

...................

Ne kadar ANLAmsız bir yazı oldu ...

Harcadığım vakit hatırına yayınlıyorum..

Sevgili okur, bu durum için senden özür dilemeli miyim?