4 Eylül 2009 Cuma

Sen bana bakma!


Sen bana bakma!
Bakma benim her ayak sesinde irkilişime..
Kan ter içinde fırlayıp yataktan
Kapılara kulak kesilişime bakma!

Bilirim..
"O ses" , hiç bir zaman "o ses" değildir.
"O ses" beklediğim ses değildir..

Bilirim..
Bilirim de,
Bile bile kandırırım kendimi..
Salarım yüreği ,bir danışıklı dövüşe..
Yürek dövünür,ben aldanırım..

Sen bana bakma!
Bakma sen benim "aşk! aşk!" diye bağırışıma..
Meçhule sesim kesilesiye "gel! gel!" diye çağırışıma..
Yankımla avunuşuma bakma !

Bilirim..
"O ses" , hiç bir zaman "o ses" değildir.
"O ses" sesimden gayrı ses değildir..

Bilirim..
Bilirim de,
Bile bile kandırırım kendimi..
Saların yüreği ,bir danışıklı dövüşe..
Yürek dövünür,ben aldanırım..

Sen bana bakma..
Bana bakma sen..
Kapımdan bile geçmeyecek
Bir ayak sesini beklemek benimkisi..

Bilirim..
Bilirim de...
İşte..

Sen bana bakma!

4 yorum:

  1. Tarzını çok beğeniyorum.Yine çok güzel yazmışsın.Yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
  2. maalesf bunu yaşadım kalbe söz geçmiyor ama geçirmeli değmiyor
    kimseye

    YanıtlaSil
  3. Bana İclal Aydın'ın bir yazısını anımsattı. Güzel yazmışsın gönlüne sağlık.

    YanıtlaSil
  4. güzel bir şiir... yüreğiniz dert görmesin. hüzünsüz ışısın.

    YanıtlaSil