perde-3-

Perde 3.kez açılır.. Kadın 2. perde sonunda yığılıp kaldığı yerdedir hala.. Seyircilerin alkışı ile kendine gelir.. Derin bir uykudan uyanmış gibi sersemlemiş bir hali vardır.. Alkışlayanlara öfke ile bakar ve haykırır .

Kadın : Neyi alkışlıyorsunuz.. Bir insanın ağlayışında bile alkışa değer ne bulduğunuzu biriniz anlatsın bana..
Arkalardan kimliği belirsiz bir ses : Muhteşem bir oyunculuktu bu.. Gerçek gibi..
Kadın : (İç geçirerek) Oyunculuk.. Hem de muhteşem.. Keşke öyle olsa..( Dağılan saçlarını toparlar,ağlarken akan burnunu elinin tersi ile siler.. ) Her neyse.. Devam etmeli oyun .. Öyle değil mi? Sonsuz merakınızla oyunun sonunu bekliyorsunuz.. Oyunun sonunda esas kız yani ben oluyorum o, ne olacak diyorsunuz değil mi? İnsanların hayatı hakkında ne çok şey merak ediyorsunuz.. Hatta görebildiklerinizden fazlasını değil mi? Bilmediklerinizi, cümlelerimdeki boşlukları kendiniz dolduracak kadar da edepsizsiniz üstelik.. Tecessüs..
Ağladım az önce.. Niye ağladım peki? Var mı bu boşlukları dolduracak..

(Seyircilerde sessizlik)

Kadın : Hadi yapmayın .. Fill in the blanks.. En iyi yaptığınız şey bu zaten.. Nasılsa kafanızda bir sebep vardır, çekinmeyin söyleyin.. Ne o susmaya devam öyle mi? Yalandan bekleme.. Soyunmamı bekliyorsunuz değil mi? İçin için anlatmamı istiyorsunuz.. Ama ne söylersem söyleyim kendi “zan”larınıza inanacak, benimkiler için “bakma onun öyle söylediğine, aslında..” diye başlayan cümleler kuracaksınız.. Ve bunu yaparken de bana inanmış rolü keseceksiniz.. Asıl müthiş oyunculuk bu.. Asıl ben sizi alkışlamalıyım..

( Kadın, gittikçe azalan bir tempoyla alkışlar seyirciyi..)

Kadın : Bir önceki perdede bir arkadaş vardı.. Nerde o? Yoksa gitti mi?
Karanlıktan seslenen Genç : Gitmedi..
Kadın : Lütfen gelir misin..Buraya yanıma.. (yalvarırcasına ) Lütfen…
(Genç Adam sakin adımlarla sahneye ilerler.. Kadının sabırsızlığı ve tedirginliği ellerine yansımıştı.. Bir süre koyacak yer aradı onları.. Nihayet , kavuşturup göğsünün üzerine yerleştirir)

Karanlıktan seslenen Genç : Evet.. Dinliyorum…
Kadın : Ben dinliyorum asıl.. Konuş..
Karanlıktan seslenen Genç : Ben sözlerimi söyledim.. Bildiğin şeyler zaten.. Neden bir daha da benden duymak istiyorsun..Ne değişecek..
Kadın : Duymak istiyorum evet..Nedenini sorgulama.. Sadece söyle.. İçinden geldiği gibi.Acımasızca ..
Karanlıktan seslenen Genç : Sadece zavallısın.. Zavallı.. Ama sana acımıyorum biliyor musun.. Sana hiç acımıyorum.. bütün bunlar hepsi senin tercihindi.. Kendini zeki zannediyordun.. İstediğin oyunu , istediğin gibi oynayabilecek kadar değil mi? Yazık sana..
Kadın : (yalvarır gibi) Devam et..
Karanlıktan seslenen Genç : Sıradan zavallı bir kadın.. Bir hiç..Hiç olduğunun farkında ama “en” olmaya uğraşan aciz bir… Bir kifayetsiz muhteris.. Diline doladığı zavallı üç beş kelimeden başka hiçbir şeyi olmayan, o kelimelerle dünyayı alt üst edebileceğine inan bir şaşkın..Korkudan dizleri titreyen ama, korkusuzluk anıtıyım diye ayakta dikilen bir korkak.. Zeki olduğunu sanan ama en küçük adımda onlarca açık bırakan bir budala..
Kadın : Zehir gibi.. Ama susma..
Karanlıktan seslenen Genç: Bu kadar yeter..Şimdi yerime geçmeli ve seni izlemeliyim.. Diğerleri gibi.. Bir farkla.. Oyunun sonunu bilerek seyredeceğim sadece..
Kadın : Oyunun sonunu biliyorsun demek.. Ama nasıl.. Yazanı olduğum halde ben bile bilmezken.. Henüz yazmayı bile bitirmemişken..
Karanlıktan seslenen Genç : Satranç … Oynanacak bütün hamleleri biliyorsan.. Ve dahası daha ilk hamlede oyunun son hamlesini bile görecek kadar iyi biliyorsan.. Sadece izlersin. Bir köşede sessizce beklersin o bildiğin hamlelerin yapılmasını.. Çaresiz debelenmeleri izlersin. Müdahale bile etmezsin. Çünkü herkes kendi hamlesinin sonuçlarını görmelidir.. Bütün bedeller ödenmelidir… Hatalarla yüzleşilmelidir..Acı çekilmelidir. Uykular bölünmelidir.. Beyninin içindeki küçük kurtçuklarla kavga edilmelidir..Dibe vurulmalıdır.. Son bir hamle yapılmalıdır.. Ve muhtemeldir ki, can havli ile yanlış hamle olacaktır bu.. Çünkü korkar insan içine düştüğü bu halden.. Aklını kaybettiğini sanır.. Halbuki kaybetmiyordur.. Sancılı bir kendini kazanma sürecidir bu.. Kendini.. Beğenmediği, nefret ettiği , utandığı her şeye sahip çıkacak kadar cesursa kazanır.. Yoksa, derinlerde bir yerde bir vurgun..
Kadın : Anlamıyorum… Satranç ama kimle..
Karanlıktan seslenen Genç : Herkesle .. Hatta kendinle bile… Zavallı…
Kadın : Ya sonunda…
Karanlıktan seslenen Genç : Yaşa ve gör.. Ve öde bedellerini.. Çok zekiydin değil mi.. Hadi göster zekanın kudretini.. Hadi kurtul kendini sıkıştırdığın bu hücreden..Aptal.. Kendini o kadar önemsedin ki, senden başka herkes aptaldı.. Herkesi kandırdığını sanırken, kandırıldığını göremeyecek kadar sarhoş olmuştun kendine hayranlığından.. Ve sen sarhoş olmak istedikçe, onlar kadehini doldurdu.. Ama unutma bunu sen istedin.. Sen istemeden kimse sana zarar veremezdi.. Şimdi durmuş sefilce ağlıyorsun.. Sefilce çığlıklar atıyorsun.. Son kozların bunlar mı yoksa.. Bilesin ki bunlar yanlış hamleler.. Bunlarla sadece MAT olma yolunda hızla ilerliyorsun..
Kadın : Yardım et bana..
Karanlıktan seslenen Genç : Elimden bişey gelmez..
Kadın : O halde bana bir iyilik yap..( Bir anda adamın ellerini kavrar ve boğazına dayar) Beni boğ…Öldür..
(Karanlıktan seslenen Genç ellerini çekti hızla)
Karanlıktan seslenen Genç : Gittikçe zavallılaşıyorsun.. Sende can havliyle peş peşe yanlış hamleler yapıyorsun.. Sadece derin bir nefes al diyebilirim sana.. Derin bir nefes ve her şeye rağmen soğukkanlı ol.. Ve sakın unutma bu senin satrancın.. İlk hamle senindi.. Karşındaki senin hamlene göre adım atmalıydı.. Ama şimdi geldiğin noktada sadece karşısındakinin hamlesine göre hamleler yapan birisin..
Kadın : O halde oyun bitmiştir değil mi.. Yenildim mi yani..
Karanlıktan seslenen Genç : Hayır daha değil.. İstersen oyunu çevirebilirsin.. En az zararla.. Belki istediğin gibi olmayacak sonuçlar.. Ama yanlışlarımın bedeli diyeceksin onlara.. “Keşke”lere sığınmadan, “bir dahaki sefere” demeyi öğreneceksin önce.. Şimdi izninle yerime dönmeliyim.. Bu kadar yeter.. Gerisini sen halledebilirsin..
Kadın : Halledebilir miyim sahi.. Yapabilir miyim..
Karanlıktan seslenen Genç: Kendin söyle
Kadın : (Derin bir nefes alır) Yapabilirim..
Karanlıktan seslenen Genç : (tebessüm eder ilk defa) Doğru hamle…Hoşça kal…

(Işıklar usul usul kararır.. Kadın sahnenin ortasına öylece kalır.. Ve perde ilk kez o haykırmaksızın kapanır )