hayata karşı yeni bir İNTİFADA...

Bunu ilk kez yapmıyorsun bana..
İlk kez çullanmıyorsun üstüme var gücünle..
En deliksiz uykumun orta yerinde, ilk uyanışım değil bu,
8 şiddetindeki bir depremle..

İlk defa, yediğim yumrukla ağzımdan kan boşalışı değil bu, kahkahalarla gülerken..

Sen, bunu ilk kez yapmıyorsun bana..
Daha beterlerini de görmüştüm, hatırlıyorum..

Bir sabah uyandığımda, evimin yıkıntısından tüten dumanı görmüştüm..
Molozlar arasında bırakmıştım, cesetlerimden birini sana..
Sonra, kendimi yeniden doğurmuştum..
Kasıklarımı yırtan bir sancıyla, sabah ezanlarına karışmıştı doğum çığlıklarım..

Hani bir gün bakmıştım ki,bütün sevdiklerim sürgüne yollanmış..
Yada benim yolum koparılmıştı onların yolundan..
Bir başıma kalmıştım..
ıslık bestelemiştim kendime..
Kelimlerden dostlar yaratmıştım..
Onlarla konuşmuştum..
Duvarlarıma anlatmıştım..


Bunu ilk kez yapmıyorsun sen bana,
"Söyleyin, söyleyin, ben miyim yoksa,
Arzı boynuzunda taşıyan öküz?
Belâ mimarının seçtiği arsa;
Hayattan mühacir; eşyadan öksüz?"
dizelerine sığınıp, aczime şaheser bir kostüm dikme çağlarını geçeli çok oldu..

Evet, benden güçlüsün..
Çok güçlüsün hemde..
beni alt edecek herşeye sahipsin..
Bana, önce istediğim herşeyi verip,
Sonra vardiklerinden fazlasını elimden çekip alacak kadar..

Hevesimi kursağımda bırakacak kadar..
Beni üzüp, büzüp, ezip, ayağının altında çiğneyebilirsin..

Ama hala yapamadın işte..
Ne kadar güçlü olursan ol bunu yapamadın..
Bana diş geçiremedin,
Isırdın, kanattın , kopardın ama tüketemedin işte..

Çünkü her defasında,
Elime geçirdiğim o küçük küçücük,küçümsenilen taşları suratının ortasına fırlatmayı bildim..

Seni yenemedim, yenemeyeceğim belki de ama oturup çaresizliğime de göz yaşı dökmedim..

Şimdi, yine aynı terane..
Başka senaryolar..
Bu kez hesabın ne bilmiyorum?
Daha önce çarpışmadığım bir cepheden saldırıyorsun bu defa..
Bu defa oyunu daha kahpece oynuyorsun...

Ne gâm!
Biliyormusun, hala hızla koşabilen bacaklarım var, bütün yorgunluğuna rağmen..
O küçük taşları tutabilecek ellerim, onları fırlatacak kadar kuvvetli kollarım var..
Taşlar da bitmedi..
Bitmez..
Tükenmez ben vazgeçmedikçe....
Hepsinden önemlisi;
Sana eğilmeyecek bir yüreğim var..

Gözlerime bak...
Korkunun gözleri değil bunlar..
Bunlar , öfkenin ve direnişin gözleri..

Hazır ol şimdi..
Ve ben değil ,sen kork şimdi benden..

Hayat!
Sana karşı yeni bir İNTİFADA başlatıyorum..