2 Eylül 2009 Çarşamba

alış / veriş

Küçükken daha mı çok güvenirdim kendime? Daha mı az yenilmiştim acaba?

-Aldım.. Verdim .. Ben seni yendim...

Ve sen,
Daha mı çok umursardın beni?

-Alamazsın.. Veremezsin...Sen beni yenemezsin..

Daha mı inatçıydım o zaman? Daha mı azimli?

-Alırım .. Veririm.. Ben seni yenerim...

Ve sen,
Daha mı çok ciddiye alırdın beni?

-Alamazsın.. Veremezsin...Sen beni yenemezsin..

Almak/ vermek..
Alış /veriş..


Büyüdük..
Ve tek bildiğim alış veriş buydu , bu kadardı oysa..
Adım alırken söylenen bir tekerlemeden ötesini bilmezdim ben..
Anlatamadım..

Şimdi ben;

- Almadım.. Verdim.. Ben seni sevdim ....

derken..

Sen fısıldıyorsun usulca:

-Almadım.. Vermedim.. Beni sevmeni istemedim..
-Almadım.. Vermedim.. Ben seni yendim..

Yine hiç birşey yapmadan kazanılmış bir zafer bu senin için..

Benim içinse..

Bundan sana ne...

2 yorum:

  1. bazen birşey biter.. Ve o noktada anlamı yoktur yenen yada yenilen olmanın.. Biten şey birinin sevincini, diğerinin üzüntüsünü gölgede bırakacak kadar büyükse hele..

    YanıtlaSil