zırh

Tel tel çözülmüştü zırhım, kelimelerinle..

Zırhım ,

İncelmiş bir sökük yumaktı ellerimde..

Hayli kırışık,

Hayli karışık bir yumak..

Yoktu zırhım,

Çırıl çıplaktım savaşların ortasında..

Korkma ! diyordun..

Hiç korkma ve yürü!

Yürü ! diyordun arzın taa merkezine..

Tut ! diyordun,

Deliliğimin ellerinden tut!

Tut ve düş ! diyordun ,

Vurgunu olduğun cehennemin yüreğine..

Yoktu zırhım,

Koş diyordun,

Dermanın kesilesiye..

Tel tel çözülmüştü zırhım, kelimelerinle..

Ve hayat, nişancıların en ustasıydı..

Zaman,

Okunu doğrultuyordu gövdeme..

Bilinmez bir yönden,

Bilinmez bir yöne fırlatıyordu ,

Yoktu zırhım..

Gövdem,zamanın okunda

Parçalanıyordu..

Sen,

Kayboluveriyordun birden,

Savaşı(mı)n orta yerinde çekip gidiyordun..

Delilik, ellerimden kayıyordu.

Arzın merkezi yer değiştiriyordu..

Sen, saf değiştiriyordun..

Onlar oluyordun sen de..

Sen,

Onlarla bir oluyordun..

Susuyordun..

Oysa;

Tel tel çözülmüştü zırhım, kelimelerinle..

Zırhım ,

İncelmiş bir sökük yumak olmuştu ellerimde.

Şimdi ,

Üryan bıraktığın ben,

Dokurum, ıssızlığımla yeniden zırhımı

Bürünürüm yine yek başınalığı..

Seslenirim sana orta yerinden savaşlarımın,

Bir daha geri gelme..