1 Haziran 2009 Pazartesi

D/ağlama yeter !


Yanına gelemiyorum..
Sesini bile duyamıyorum..
Ellerini avuçlarımın arasına alıp, ağlayamıyorum seninle..
Tutup içindeki acıyı sökemiyorum..

Eski kırık kemiklerimin sızısından aşinayım acına..
Anlıyorum diyecek kadar edepsiz değilim..
Sadece tahmin edebiliyorum, yaşadıklarım kadarıyla..

Şimdi sen...
Orda..
Bir başına..
D/ağlıyorsun....

Yeter be Can!
D/ağlama ....
Yeter....


5 yorum:

  1. yazdım ,silindi,bir daha yazamam ama ağlatma beni bu aralar.hatta dua et ,o da daha fazla ağlatmasın artık.

    YanıtlaSil
  2. ağlıyorum,üstelik kaleminden gelen ve benim kalbimden çıkan herşey daha da keskinleştiriyor acıyı,ağlatma beni bu aralar.

    YanıtlaSil
  3. D/ağlama(yın) ne olur..

    YanıtlaSil
  4. Ne çok dağladık, ne çok uzaklarında bekledik,
    ne çok kalpleri birlikte çatlattık bu hayatta,
    yine de doymadık acılara, açız hâlâ...

    YanıtlaSil