huzur

Cuma salası veriliyor.. Elimde sigaram, kapının eşiğinde durmuş Sala'yı dinliyorum.. Hüzün.. Bu aralar hüzünlenmek için bahaneye ihtiyacım yok.. Ruhum ,dinamitlenmişcesine paramparça.. Artık akan kanı kesmeye uğraşmıyorum.. Tuhaf bir soğuk kanlılıkla izliyorum sadece.. İzliyorum ve bekliyorum.. Bir şekilde sonlanacak biliyorum.. Hiç bir şey sonsuz değildir çünkü.. Daha önce yaşanan hiç bir şeyin sonsuza kadar sürmediğini düşünüyorum.. Bu defa fena salladı beni kabul.. Sanırım, ben güçlendikçe sorular daha zorlaşacak..

Güçlü kadınım.. Güçlü olmaktan başka şansım yok çünkü.. Dağılsam parçalarımı toplayacak olan yine benim.. Kimse beni nazlamayacak artık . Bunu istiyor da değilim. Kediler gibi kendi yaralarımı yalayarak iyileştirebiliyorum çok zamandır.. Ama yine de..

Yine de yoruluyor işte insan.. Dizleri arada bir titriyor.. Karışıyor kafası.. Yönünü kaybediyor. Durup dinlenmek, bir ağaca sırtını verip soluklanmak, bir dost omuzda sessizce ağlamak istiyor..

Şu baş döndürücü hızla geçen kısacık zamana bakıyorum.. Yanlışlarım, yanlış anlamalarım, yanlış anlaşılmalarım.. Ne kadar çok yorgunluk..

Yaşanan hiç bir şey gelişi güzel değildir.. Herşeyin bir sebebi vardır , aklımızın almadığı bu sonsuz düzen içinde.. Ve herşey bir sebep dahildedir ve her sonuç yeni bir şeyin sebebi..

Elde var sıfır..

İyi biri miyim? İyi insan nedir?

İmam Rabbani , "bir kişinin münafık mıyım ,değilmiyim endişesini duyması bile münafık olmadığının delilidir" diyor.

Bu gün kendime dair bu sorgulamayı yapabiliyorsam şayet, demek ki elimde hala insana dair küçük de olsa bir parça var..Ve ben o parça adına, o parçam hatırına kendimle barışmaya kararlıyım artık..

İçimdeki boşlukların yerinin güzel olan şeylerle dolmasını bekleyeceğim umutla..

Bütün topraklarıma yeni umutlar ekeceğim, iyiye ,güzele, insana dair.. Yavaş yavaş yeşermesini bekleyeceğim ekeceğim tohumların.

Artık tek istediğim HUZUR..

Bunu hak etsem de, etmesem de..