Kanarken..

Gittikçe içime gömülüyorum.. Var gücümle ve sahip olduğum tüm kelimelerimle kendimden geçercesine yazarken, içime gömülüyorum..Biliyorsun.. Zaten sadece Sen biliyorsun; ne olduğunu ,neden olduğunu ve şimdi ne halde olduğumu.. Anlatamadıklarımı anlayanım,anlamak için kelimelerime ihtiyacı olmayanımsın.Canım yanıyor..

Çekemez misin şu ruhuma geçirilmiş tırnakları yada bir parça olsun gevşetemez misin boğazıma dayanmış nefes aldırmayan parmakları..

Boğuluyorum.
Nefes..Bir parça nefes… Medet! .. İnsaf!..

Allayıp pulluyorum kelimeleri, kurgu sanılanların koynuna salıyorum.. Kanıyorum.. Bravo seslerinin altında avaz avaz yalvarıyorum.. Duy!

Aynalar peşime düşüyor geceleri..Yüzleşmekten kaçıyorum.. Korkuyorum. Yüzümde patlayan son tokadın sızısı hala geçmedi.. Geçmesin. Geçmesin ki, unutmayayım ne kadar dibe inebileceğimi..

İnsanlar.. Beni kan çukurlarında boğanları misliyle yaşayan insanlar.. Neden ben de onlar gibi değilim? Neden üzerinden atlayamadığım çukurlarıma düşüyorum hep? Unutmak.. Ama nasıl? Uyku, kâbuslarıyla geliyor sadece. Huzur, hangi baykuşun ötüşüne büründü bilmiyorum.. Acı çekiyorum..

Duvarlara bakıp, sana isyan ettiğim zamanları bilirsin. Ben , adam gibi huzura gelmeyi bile beceremedim.. Ama senin beni sevdiğine inandım hep. Ne olursa olsun benden umudu kesmediğine, gece usulca gelip saçlarımı okşadığına, ıslak yüzümü öptüğüne inandım. Kimsesizliğimin kimsesiydin sen.. Bense…. Biliyorsun işte..

Dur durak bilmeden yazıyorum.. Kime ve ne için olduğunu bile düşünmeden.. Biri duysun istiyorum, anlasın yada en azından anlamaya çalışsın.. Evet, hala bir insana ihtiyaç duyacak kadar zayıfım.. Sırtım delik deşik üstelik.. Ne gam..Duvara yaslanarak yaşamadım ki hiçbir ilişkimi.. Hani belki, bir yolcu geçerken işitir diye sesimi, kendi çölümün ortasına kurduğum hanımdan kervanlara seslenip duruyorum.. Geliyorlar.. Duruyorlar..Dinliyorlar... Gidiyorlar.. Sonrası aynı ıssızlık işte.. Anlatamadığım ama senin anladığın..

Yoruldum.. Dolap beygiri gibi aynı yerlerde dönüp durmaktan.. Dizlerimin gücü tükeniyor hissediyorum.. Ne olur tut beni..
Rahmeti gazabını aşmış olan, affet... Ve durdur artık ruhumdan akan kanı..

Kimsesiz, hiç kimse yok
Herkesin var kimsesi..
Kimsesiz kaldım yetiş!,
Ey kimsesizler kimsesi…

yada

Ey sevgili,

En sevgili

Uzatma dünya sürgünümü benim..