sence ben?

İkna edici bütün cümlelerimi suya bırakıyorum.. Biliyorum ki, bütün büyüler suya bırakılmalıdır. Ve her ikna etmeye yönelik cümle , büyüdür aslında.. Bütün cümlelerimi suya bırakıyorum ve mürekkebin suda çözülüşünü izliyorum.. Yada kağıdın eriyip kayboluşunu..
Her cümle bir büyüdür , insanlar arasında.. Ve ben yaptığım bütün büyüleri bozuyorum.. Hakkımdaki kanaatlerini , kırlangıçlar gibi özgür bırakıyorum şimdi.. İstediği dala konsunlar diye.. İstedikleri gibi, göğün mavi beyaz yüzünde oynaşabilsinler diye onları serbest bırakıyorum..
"Yanılıyorsun", "sandığın gibi değil", "beni yanlış anlıyorsun" vs.. ile başlayan cümlelerimin üzerine dokuz düğüm atıp susuyorum..
Yanılmıyosun..
Ve evet sandığın gibi..
Ne kadar da doğru anlamışsın beni..
Susuyorum..

Ne zaman birini ikna etmeye çalışsam, onu kandırıyormuşum hissine kapılıyorum.. onun fikirlerini, bir kaç cümle ile eğip bükmek, değiştirmek ,dönüştürmek ve sonunda kendi istediğim bir şekle sokmak.. Bunu istediğimi mi sanıyorsun? İkna, bir mesele hakkındaki oluşmuş kanaatini yani iradeni değiştirme çabası değil mi? Halbuki inanmak.. İnanmak, keyfidir.. İnanırsın yada inanmazsın.. inanmak, gerekçelere bağlı değildir.. Dil dökmez, yalvarmazi,izah etmez.. İnanmak, seni ve aklının iplerini sana bırakır.. O sadece olur.. Sen, bakarsın, görürsün, izlersin.. Ve oluşan kanaatinle hükme varırsın.. İnanmazsın belki ama bu inanmayış bile, dil dökülerek kazanılmış bir iknanın zaferinden daha onurlu bir yenilgidir..

Herkes, ellerinde adına ahlak, din, örf vs. dedikleri DOĞRU CEVAP ANAHTARLARI ile gelir.. Sonra o anahtarı sizin cevaplarınızın üzerine koyar.. doğrularınızı sayar, yanlışlarınızı yargılar.. Biliyor musun,bütün sorulara belki her cevap anahtarına uygun şıkları işaretleyebilirim.. İnan bana bunu yapabilirim.. Ve inan bana ruhun bile duymaz.. Herkese, harika görünebilirim.. En doğru insan olabilirim..
Doğru..
Sahi doğru ne?
Kimin doğrusu?

İkna eden bütün cümlelerimi suya atıyorum..
Bunu ne düşündüğünü umursamadığım için değil, tersine ne düşündüğünü umursadığım için yapıyorum.. Evet, ne düşündüğünü merak ediyorum..O yüzden, zihnini özgür bırakıyorum.. dilediğin gibi düşün.. Sen, o, diğerleri.. Hepiniz aynasınız ve gördüğünüzü yansıtıyorsunuz.. görmediğinizden sizi sorumlu tutamam.. Merak ettiğim, o aynaya bakarken benim neye benzediğim.. Yani senden yansıyan ben.. Sendeki ben.. o nasıl biri?

Ne garip değil mi? Hakkımda birileri hoşa giden şeyler düşünürken , başkaları deli edecek kadar korkunç şeyler düşünebilir.. Ama ikisi de benim.. O halde söylesene benim kaç yüzüm var? Hangisi benim? Hepsi mi? Hiçbiri mi?
Karmakarışık..

Şimdi sadece dinlemek istiyorum..
Sendeki beni..

Bunu benim için yapar mısın?
Hadi gel, o çok sevdiğim oyunu oynayalım seninle.. Ben ,bir cümleye başlayayım ,sen devamını getir.. inan bana çok keyifli olacak.. Olmasa da bunu benim için yap, olmaz mı..

Başlıyoruz...

bence sen......................................