süveyda

Sana bunları anlatmalıyım Süveyda!
Seni, bu kabusa ortak etmeliyim..
Tıkama kulaklarını işit!
İşit ve acı çek Süveyda..
Benim gibi...

Bilir misin sana rağmen,
senin olmayı..
Ben bilirim Süveyda..
Islak yatağından ansızın uyanıp,
"Gelme" diyen peşine takılmayı,
Bırakıp öylece cansız ceseti,
Can'ı karanlıklara fırlatmayı..

Süveyda!
Hiç yağmur yağdırdın mı sen?
Göğün memesinden rahmet sağdın mı?
Bir yanını ateşe râm ederken,
Bir yanını aklınla akladın mı sen?

Göğe uzattığın ellerini,
Bıraktı mı birden bire melekler..
Ve sen, Süveyda..
Hiç düştün mü
Yüksekler yükseğinden,
Dibin dibine..

Süveyda,
Sana bunları anlatmalıyım..
Perdeler çekilip
Yüzün düşünce odama,
Utanıp yüzümü kapattığımı,
Yine de aralayıp parmaklarımı,
Gözlerinin seyrine daldığımı..

Hakikat nedir, bilir misin Süveyda?
Ya rüyanı bozan bir damla kanı..
Ve benim rüyalarımın,
Kendi kanımla sonlandığını..

Beni tutan ellerin,
Beni boğan ellerin,
Ellerin olduğundan haberin var mı?
Haberin var mı saçlarımı yaktığımdan..
Sayfalarca yazıp yırttığımdan,
Bırak söylemeyi,
düşünmenin bile hesabından,
Nasıl korktuğumdan,
Haberin var mı?

Süveyda!
Olmazı oldurmak hülyası,
Ne ince bir azaptır bilsen..
Dilsiz çığlıkların olur o zaman..
Bir yılana dönüşür gölgen..
Kendini ısırırsın..
Zehrini kendine akıtırsın..
Kendi canını yakarsın Süveyda...
Yine de iflah olmazsın..
Yeni ölümlere doğurursun kendini her sabah..

Sana bunları anlatmalıyım Süveyda!
Seni, bu kabusa ortak etmeliyim..
kalbimin orta yerindeki bu lekeyi..
Büyütmeli...
Büyütmeliyim..
sonra, söküp onları ellerimle yerinden,
Senin ellerine vermeliyim..
Ağlamalısın..
Ömründe ilk kez ağlamalısın..
Ben, alıp başımı gitmeliyim sonra..
Beni, öylece avuçlarına bırakıp gitmeliyim..

Ve sen, Süveyda!
Bir defa olsun..
Bana "Gitme" demelisin..

Süveyda bana "Gitme" demelisin..