S/öz der ki -2-

ÖFKE, insanın bütün duyularını köreltiyordu..

Duymuyordu bile gittikçe çirkinleşen sesini..

"Nefret ediyorum "diyordu bazen.. .
Bazen da, " Nefret bile etmiyorum senden " masalına sığınıyordu..
Sözde sevdalara kaldırıyordu aslında boş olan kadehini..
Tenini bile kavurmayan kıvılcımlarla, tutuşmuş gibi yapıyordu..

Ahh!
Öylesine çaresizdi ki..
Hâlâ ve herşeye rağmen seviyordu..
Çok seviyordu..
Öfkesi hâlâ sevmesineydi aslında...Ama O, görmüyordu..

Hâlini tasvir eden sözü bilmiyordu...
Ama sözü, tam da manasıyla o sözü yaşıyordu..

Ve S/öz;

"Kişi zemmetmekle bile olsa sevdiğini anar" diyordu..