Olma...

Can'a rağmen ateşe kesmişse nefes
Ve her solukta sensen içime dolan,
Gözlerin mavi bir buz kristaliyse,
Ve ben, tek gözlerine takılı kalmışsam.
Ve bir tek onu biliyorsam
Onu yazıyorsam masallarda....
Masalarda bile seni bulamıyorsam...
Kaf Dağının ardına varamıyorsam..
Sen....

Bilmediğim yollarına dalıyorsam şehrin
Kaybolmak için sokak tabelalarını kırıyorsam,
Bağladıysam gözlerimi gözlerinle,
Siliyorsam ayak izlerimi geri dönememek için.
Ve sen yaramaz bir çocuk gibi yakıp kaçıyorsan
Sokak lambalarını...
Aydınlanıyorsa geçtiğim yollar,
Köşe başlarında eşkiyalar seni istiyorsa benden,
Ağzım yüzüm kan içinde seni vermiyorsam
Sen....

Arsız bir sokak kedisiysem,
Açsam ve birde üstüne sırılsıklamsam,
Kovulduğum ayakların paçalarına dolanıyorsam
Kayboluyorsa pençelerim yanında,
Ve sen tenekeler bağlayıp kuyruğuma gülüyorsan,
Canım yanıyorsa,
Kanıyorsam, senin kayıtsızlığına.
Sen.....

Dil lal olmuşsa,
Ve Dil dediğim gönülse,
Ve seni kendime bile anlatamaktan korkuyorsam
Adını dudağıma yasaklamışsam,
İçimde durup durup patlıyorsan,
Ve suskunluğumu duymuyorsan.
Binlerce kelimen içinde bir "ben" yoksam
Sen....

Sana rağmen seviyorsam seni.
Can'a rağmen ateşe kesmişse nefes
Ve ben sensiz ateşe yürüyorsam
Ve sen yoksan
Ve sen hiç olmayacaksan

OLMA...

** Zaten sana bile ihtiyacı olmayan bir aşk benimkisi..




Bazen şiir sahibini bulur..
Ama olmaz işte..
Olmazsa, olmayacaksa OLMAZ...