Sana KARDEŞİM diyebilir miyim?

Ben sadece ordan geçiyordum
Eteğimden tutup, çekti ,küçük elleri..
Bir yol sordu
Daha önce şöyle bir geçtiğim..
Tarif ettim lisanımca
Anlayıp gülümsedi lisanınca
Ve dönüp gitti,
Saçlarında elma şekeri asılı kız..
Çocuktu..
Çocuğumdu..
Ya da belki çocukluğumdu..
***

Bu dizeler, yazının devamıyla alâkalı olmasa da seni düşününce aklıma geliverdi işte.. Özellikle " Çocuktu/Çocuğumdu/Yada belki çocukluğumdu " kısmı..

Yazacaklarım , yazmayı istediklerim , ikimizin de hayranı olduğu üstadın Dostluk hakkında yazdıklarının yanında, bir hece kadar sönük kalacak olsa da ; istedim..
Seni yazmayı.. Sana yazmayı istedim..

Tesadüflere inanmayan insanlar için böylesi rastlantıların adı, "TEVAFUK"tur. Ve sen, işte öyle, tevafuken geliverdin dünyama.. Gelmen gerektiği için.. Yani, O , böylesini uygun gördüğü için..

Neydin? Kimdin? Neden gelmiştin düşünmedim bile.. Geldiğinde, kendince gerekçelerin vardı gelmeye.. Yaralıydın.. Belki de penceremin önüne düşüvermiş küçük bir güvercindin..
Değildi.. Hiçbiri değildi.. Birbirimizden öğrenecek , birbirimize öğretecek şeylerimiz olduğu içindi bu denk düşme.. Hayata, insana, dostluğa, güvene dair öğrenecek çok şeyimiz vardı.. Ve biz, bu yolda birbirimize öğretmen kılınmıştık aslında..

Ağladın/Ağladım.. Ağladım/Ağladın..

Birbirimiz için döktüğümüz inci tanelerini, kolye yapıp astık boynumuza.. İncilerini içlerine, başlangıçta görmediğimiz suretlerimizi yerleştirdik.. Gece, göğsümüz ne zaman daralsa, tuzlu avuçlarımızın içine alıp o inci tanelerini "Orda biri var" dedik.. Bu ne büyük bir devletti..

Senin benim, benim senin yoldaşı oluşumuza anlam veremeyenler oldu bilirsin.. Ve yine bilirsin, kimlerin bizi nelerle itham ettiğini.. Bazıları ağlatsa da, bazıların katılasıya güldük , hatırla!

Aslında, marifet birbirimiz için döktüğümüz göz yaşlarında değildi.. Herkes, acı çeken biri için üzüledilirdi..

Marifet, birbirimiz için sevindiğimiz anlardaydı.. Sevincime, hasetsiz gülümseyen gözlerinde, kahkahana, zerre fesatlık olmaksızın eşlik edişimdeydi..
İlk kez öğreniyorduk, iki kadının , birbirini tepeden tırnağa süzen, o kusur arayan rakip bakışlarını bir yana bırakarak, birbirinin gözlerinin içine bakarak konuşabileceğini..

Ah çocuk..Çocuğum.. Yada belki çocukluğum dediğim güzel dostum..

Sana "DOST" demek bile , paylaştığımız şeyin yanında öyle yetersiz kalıyor ki..
Hani çok şey öğrendik demiştim ya birbirimizden..

Ben seninle;
İki insanın, KARDEŞ olabilmesi için aynı babadan peydahlanıp, aynı ananın rahminde büyümesi gerekmediğini öğrendim..
Seni çok seviyorum..
Bir parçammışcasına çok seviyorum..

Şimdi söyle bana, saçlarına elma şekeri asılı küçük kız..

Sana KARDEŞİM diyebilir miyim?