şafak beklemek..

Aynı mermi ikinci defa vurur muydu insanı ?

Vururdu ..
Hem nasıl vururdu..
Bu kez yarım bırakmazdı işini üstelik..
Mermi , ikinci kez vurdumu , yapması gerekeni yapardı..

Canını yakmakla bırakmazdı..
İnsanın canını alırdı..

***

Mazi...
Çoğu zaman nefret ettiğim kimi anılar..
O anılar ki; yaşandığı an " daha kötüsü olabilir mi" dediğim..
Ama öldürmeden sıyırıp geçen merminin, gün gelip yarım bıraktığı işi tamamlayabileceğini düşünmediğim..

***

Beni, ilk ihanet uğratarak vurdu mermi.. İlk ihanet kılığına girip yaktı canımı.. İhanet.. İhanet.. İhanet..

Düşündüm..
Bunca ihaneti görmek, duymak, bilmek, yaşamak..
İçimde, sinsizce büyüyen bu şüphe tohumunun ruhumun tarlasına ilk saçılışı.. Kaç yaşımdaydım?
Her yeni ihanette, daha da büyüyüp boy verişi.. Ruhumu ele geçiren o kökler, dallar, zehirli yapraklar..

Artık kimseye güvenilmez hükmünü verişim..

Bütün yaşları da kuruların yanına diziverişim..
Şans vermeyişim..

Aynı mermi..
Canımı yakan mermi, yıllarca bu anı beklemişti .. şimdi anlıyorum.. Zamanlaması mükemmeldi yine..

Bekledi.. Bekledi.. Bekledi..

Sonra bir gün O geldi..
Evet geldi..
O ..
Beklenen..
Kim olduğunu bilmediğim zamanlarda bile beklediğim "O", çıkıp geliverdi..

İçimdeki şüphe yaprakları fısıldamaya başladı usul usul, kökler yerinden oynamaya başladı.. Ruhumu ele geçiren bir yangın, bir nöbet, bir cinnet anı..

Şüphenin elime sinsice uzattığı silah.. Silahın ucunda o , beni ilk seferinde öldürmeyen mermi..

Dedim ya bir cinnet anı mıydı bu, şüphenin şahlanışı, mazinin içimde bıraktığı silemediğim tüm çamurunun üzerime boşalışı mı..

Ve Pia.. Ve zavallı Pia..
Silahı , "O"na , hiç haketmeyene doğrulttu..
"Vurrr!" diyordu.. "Hadi vurrrrrr!"

Zaptolmuş ruhu, korkunç bir kendinden geçişle bastı tetiğe...

Kanlar içinde yığıldı vurulan....

"Ahhhhhhhhhh!" diye bağırışın farklı cümleleriyle yığıldı..


*****


Ve Pia..
Katil Pia..
Kendine geldi o an.. Şüpheler yakasını bıraktı.. Ruhundan çekti tırnaklarını şeytan..

Uykudan uyanır gibi uyandi Pia..
Ne yaptım ben? diye bağırdı avazı çıktığı kadar..
Ben ne yaptım?

Ben onu öldürdüm..
Onu öldürdüm..
Şüphelerimle Onu öldürdüm..

Koştu.. Kapandı, yere yığılanın üzerine.. "Affet beni" diye yalvardı..

Ses gelmedi..
Hiç ses gelmedi..

****

Pia mı?
Diline kelepçe taktı..
Parmak uçlarını yaktı tek tek..

Ve tutup attı ruhunu , siyahın zindanına..


Kaç gün kaldığını bilmediği bir şafağı sayıyor şimdi..

Şafak sökecek mi birgün, onu bile bilmiyor..

Belki müebbet yedi haberi bile yok..

Ama umut..
Bir umut..
Küçücük bir belki..

Şafağı söktürecek bir sesleniş bekliyor,karanlık zindanında O'nsuzluğun..