Şey(tan) vakti

"Gelme" diye yalvardı Adam..
"Geleceğim" diye diretti Kadın...

"Gelme" diye tükendi adamın nefesi.. Kadın, reddedilmiş her insan gibi saldırgandı.. -Çaresizlik insanı saldırganlaştırır- Korkunçtu kadın.. Kendince zekiydi.. Ve her zeki kadın kadar tehlikeli..

"Gelme" diyordu Adam.. Geldiğinde olacakları bilircesine "gelme" diye yalvarıyordu.. Nafile...
Ve geldi kadın.. Bir kadının bürünebileceği en "kadın" hâl ile geldi..
Adam, kadının gözlerinde yaklaşan felâketi görüyordu.. Korku, sinmişti bütün odaya.. Korkunun kokusunu alıyordu kadın.. Gülümsüyordu.. Odaya git gide hakim olan korku kadını daha da "kadın"laştırıyordu.. Adamın korkusu, kadına güç oluyordu..

Vakit (şey)tan vaktiydi.. Bunu ikisi de biliyordu...
....
Kadın, muzafferdi..
Adam, perişan..

Gülümseyerek yaklaştı kadın adama.. Adamın gözlerindeki acıyı görmedi, zafer sarhoşu gözleri..
Giyindi...
Tam kapıdan çıkmak üzereyken, adam son bir gayret kalktı ayağa, kadına yetişti.. Avucunun içinde terden sırılsıklam olmuş kağıdı kadının eline tutuşturdu eşikte...

Kadın, adamın teninde bıraktığı kokuyu koklayarak döndü evine.. Duş aldı.. Saatler sonra avcuna bırakılan kağıdı hatırladı.. Çantasının içine öylesine atıverdiği kağıdı çıkardı.. Titrek el yazısıyla yazılmış dizeleri okudu...

Seni nasıl severdim bir bilsen,
Öpsen eğilip de üstüne ruhumu
Ruhumu o güzel gözlerine hapsetsen
Ah! bu imkansızı bir başarabilsen..
Seni nasıl severdim bir bilsen,

Sen zehirli silahını kullandın.
Ki aşk, gözlerine bir çift ihanetti,
İhanetti ruhuma çırılçıplak bir kadın,
Geldin hayalimi, gittin hatıralarımı kanattın...
Sen zehirli silahını kullandın.

Kadın, anladı..
Korkuyu...
"Gelme"nin anlamını...
Anladı... Anlamanın bir işe yaramadığı bir anda anladı...
(Şey)tan vaktinden sonra zamanın anlamı kalmadı...