anlamsız cümleler..

"Bir " herşeydir...
"Çok" hiç birşey...

Bu ve bunun gibi anlamsız cümleler uçuşuyor zihnimde.. Bütün bunların aslında anlamlı bir dizilişe biraraya getirilirse, ifade edemediğim halin izahı olacaklarmış gibi bir his var içimde..
Ama bunu yapabilmekten uzağım.. En azından şimdilik..

Katılasıya ağlarken birden bire anlamsız kahkahalarla yığılır gibiyim duvarın dibine...
"HÂL" gördün mü benimle uğraşmanın sonunu dercesine sırıtıyor uzaktan.. Gel hadi anlat bakalım anlatabilirsen...
İçimde bir birinden bağımsız musluklar var sanki..
Havuz problemi kadar karmaşık bir durum.. Bir şeyler sürekli doşalıyor.. Bir şeyler boşalırken, yerine başka bir şeyler dolup duruyor.. Dolanlar, boşalanlar, gidenler, gelenler, kalanlar, dur gitme dediklerim.. Herşey birbirine geçiyor...

Paletimdeki bütün renkleri birbirine karıştırmış gibiyim..
Mutlaka bir oranı olmalı şu "beyaz"a ulaşmanın..
Neydi?
Yoksa .. Yoksa böyle bir oran yok mu? Tamamen tesadüfi mi herşey..
Ama tesadüf yok biliyorum..
Neden paletimdeki renk gittikçe çamur rengine benzer bir hal alıyor..
Karışıyorum..
Karıştırıyorum...
Fırçalar yetmiyor, ellerimle, saçlarımla, yüzümle.. Sahip olduğum ne varsa hepsiyle, sahip olduğum herşeyi birbirine karıştırıyorum..

Dip'i bulmak..
Bir Dip bulmak.. Orda ayağımı dibe vurup suyun yüzüne çıkmak..
Ya olmazsa.. Ya 60 mt. de vurgun yersem. Ciğerlerim patlarsa suyun altında..

Saçmalıyorum..
Birbiriyle alakasız cümleler , beynimi kemiriyor..

Rabbim; Aklıma mukayyet ol..