uç/urum

Sessizce oturuverdi uçurumun kıyısına.
Buna oturmak denemezdi gerçi, bu düpedüz bir yığılıştı.Yığılıp kaldı. Dakilarca, önünde uçsuz bucaksız kucak açmış olan boşluğa baktı. Yavaş yavaş kalkıverdiyordu işte..Sis dağılıyordu. birazdan gün ışıyacak , birazdan işlediği cinayetiyle başbaşa kalacaktı. utandı. ellerine baktı. elleri kan içindeydi. Hırsla elbisesinin eteğine silmeye çalıştı ellerini. Olmadı. Parmak izlerinin arasında kurumuş kanı izledi.

Neydi? Nedendi? Neden bu hale gelinmişti?

İçinde patlayıp duran bombalardan küçük şarapnel parçaları ruhuna saplanıp duruyordu. Çığlık atmak istedi.Sesi yoktu.kaybolmuştu.Ya sesi kaybolmuştu yada kulakları işitmiyordu çıkardığı sesi. Korktu. Çıldırma anı bu olmalı diye geçirdi içinden. Elbette..Çünkü er yada geç herkesin en iddialı olduğu şeyle imtihan edileceğine inanırdı. Nihayet, lutfedicinin, onun kibirlendiği tek şeyi yani aklını almaya geldiğini hissetti.

Acı nasıl anlatılabilirdi ki. Hemen solunda, bacak bacak üstüne atmış, bir orgazm sonrası keyif sigarası içiyormuşcasına zevkten kendinden geçmiş halde duran şeytana baktı. Başarmıştı.
Sonunda , bulduğu ilk yara kabuğunun altından içine işlemiş onu ele geçirmişti. Yıllardır ona karşı duran kadından intikamını, en sevdiği varlığı öldürterek almıştı üstelik.. Şimdi, tırnaklarını ruhundan çekmiş , onun perişlanlığını izliyordu.

Sislerin ardından , onun gidişini izledi kadın.. GİTMEEEE!!!!!!!! diye bağırdı , olmayan sesiyle.. Sis kalkıyordu.. Rüyası kanla bozulmuştu işte.. Gidiyordu.. Kırgın ve acı çekerek gidiyordu üstelik.. Ve kadının elinden hiç birşey gelmiyordu..
Gitme bile diyemiyordu.. Hem dese bile, sesini duyuramıyordu ki..

Hayatında ilk kez ümidini kesmiş olarak başını kaldırdı gökyüzüne..Medet diye fısıldadı.. Tam o sırada omuzuna değen küçük bir elin sıcaklığıyla irkildi. Yanıbaşında yüzünü seçemediği bir çocuk belirdi.
"Ağlama" dedi çocuk.. Kulaklarının duyduğunu anladı , onu işittiği anda..
Çocuk teklif beklemeksizin oturdu yanına..
"Canım yanıyor" dedi kadın..
-Biliyorum.. -Bilemezsin.. -Biliyorum inan..
"Şu ellerime bir bak!" diye çığlık attı..
-Bu eller onu sevebilirdi, yaralarını sarabilirdi, okşayabilirdi ama onlar ne yaptı biliyormusun? Onu öldürdü.. Paramparça etti.. kanattı acıttı..Tırnaklarını kalbine batırdı.. Oysa onu çok seviyordum .. Çok seviyordum onu..ama.. ama beceremedim.. herşeyi öldürdüm.. Üstelik buu ellerle.

Döndü.. Çocukla göz göze geldiler..
"Gözlerime bak şimdi de.."
-Gözlerimle ona gökkuşakları yaratabilirdim biliyor musun.. Geceleri yıldızlar takabilirdim karanlık göğüne.Yolun kaybettiğinde kutup yıldızı olabilirdim.. Gözlerimin içinde onun yüzünü resmedebilirdim.. Oysa gözlerime bak.. Zindan gibi.. Karanlık.. kapkaranlık.. Onun ışığını öldürdüm ben.. Onu kör ettim.. Karanlığın içinde hapsettim onu..
Çocuk ,daha fazla dayanamadı , kadının kendini helâk edişine:
-Yapma.. Kendine bu kadar zulmetme... -Kendine zulmetme mi? Bu elleri yok etmek istiyorum.. Bu gözleri kızgın demirlerle oymak istiyorum.. Ona duyurmadağım bu sesi, bu dili kopartıp atmak.. Ona koşamayan şu sakat bacaklardan kurtulmak istiyorum .. Bu canavarı yok etmek istiyorum artık..Ben onu çok acıttım.. Çok acıttım.. Şimdi üşüyor biliyorum.. Çok üşüyor... Bak!! Bütün tenim alev alev yanıyor ve ben onun üşümesine engel olamıyorum.. Gidip o gözlerindeki küçük ışık damlacıklarının içine süzülemiyorum..Ona ışık olamıyorum..Başını yaslayacağı omuz olamıyorum.. Omuzuma yaslanan başını okşayamayacağımı düşündükçe ellerimi öldürmek istiyorum biliyor musun? Onun içindeki o hayal değilim biliyor musun artık.. Ben artık onun hayal kırıklığıyım sadece.. Çocuk.. Çok acı çekiyorum..

Kadın sustu..
Çocuk sustu..
Adam sislerin peşine takıldı.. Kayboldu..
Kadın bir kez daha haykırdı GİTMEEEEEEEEEEEEEEEE!! Sesi yine kaybolmuştu..

Ayağa kalktı kadın.. Kenarında durduğu uçurumumdan aşağı baktı.. Görünen suretini, uçurumun kenarına bıraktı bir elbiseyi soyunup bırakır gibi..

Sonra aldı kendini, sadece kendini, uçurumdan aşağı bıraktı..

Kimse anlamadı.. Kimse anlamadı.. çünkü, herkes geride bıraktığı suretin O olduğunu sandı..

Oysa kadın ölmüştü.. Onu kaybettiğin anladığı gün ölmüştü..

Kimse bilmedi..
Uğrunda ölünen bile..