niyetimi kim ne bilir?

Bu aralar bu niyet mevzuundan muzdaripim. İyi niyetimden emin olunmaması beni deli ediyor..
Birinin niyetinden eminseniz dediği herşeyi en azından anlamaya çalışırsınız değil mi? yani akla uygun olan budur. amaaaaa, karşındaki kişinin niyeti hakkında "acaba" kıymığı beynine saplandıysa , zavallıcık ne yapsa nafile.. en masum " canım,nersesin" sorusuna, hesap soruluyor bana zannıyla defalarca "sana ne" cevabı almış biri olarak iyi bilirim bunu.
Gel de sevme tasavvufu.. Veli'ye sormuşlar "alemi nasıl bilirsiniz? "diye.. El cevap, öpülesi bir cevap" kendim gibi, kendim gibi."
Şimdi bir düşünelim hep beraber, niyetinden şüphe ettiklerimizin hakkında kaçımız iyi niyetliyiz. Yoksa biz ktü niyetli olduğumuz için de "O da bana art niyetlidir" peşin hükmüne mi vardık.. Yada bu art niyet dalgasını hangimiz başlattık.. Zira bu art niyet olayı, kıyıya vurup geri gelen dalga gibidir,biri başlatır, geri döner, çerptığı yerde yeni bir dalga oluşur.. Gider , gelir..

ama durmayı bilmek gerek artık.. Bir defa daha durup , bütün peşin hükümlerden soyunup en azından " neden" diye sormak gerekir karşıdakine.. Masum bir izahı olabilme ihtimali hep vardır.. Hep var olacaktır..

Birilerine ahmaklık gibi gelse de " biri hakkında suizanda bulunup haklı çıkmaktansa, hüsnü zanda bulunup yanılmak" daha iyi olabilir belki de.. En azından yargısız infaz etmenin, vicdan azabını duymamak için..

Neyse böyle işte..
Niyetimden şüphesi olanlar canımı acıtıyor